Þreytt

Sem betur fer eru flutningum þessa mánaðar nærri lokið. Ein kerruferð eftir með dóti í geymsluna. Geymsluna sem er svo troðfull að það þarf skóhorn til að koma umslagi þar inn. Nú þarf að bera niður og fá kerru til að fara með eitthvað af búslóðunum sem eru þar á haugana. Svei.
Ég kom við í ríkinu í dag, sagðist ætla að fá kassa. Þar voru engir kassar en ég keypti mér bæði rauð- og hvítvín. Hálfa rauðvínsflösku og kvart hvítvínsflösku það gefur tilefni til að drífa sig í bað, skoða svo hvað er hægt að horfa á af öllum þessum dvd diskum sem ég tók í geymslu og sötra rauðvín yfir góðri mynd. Verst ef ég sofna áður en ég næ að logga mig út af tölvunni.

Allir að flyja

Ég stjórnaði flutningum í dag. Byrjaði í næstu götu og sagði syninum fyrir verkum fór svo yfir Gjánna í kvöld og skipaði Tilvonandi hjúkkunni fyrir verkum. Verst hvað ég þurfti að bera mikið, ég er ekki rétt góð í bakinu eftir stjáklið.

Nú er ég komin með tvo meters háa hátalara á stofugólfið og þegar ég verð búin að tengja þá við græjurnar get ég spilað nágrannana út úr bílskúrnum. Til viðbótar við þá fékk ég fulla íþróttatösku af VHS spólum sem ég ætla að horfa á við tækifæri, ég tímdi ekki að láta hann gefa nokka gullmola s.s. Letal Wepon 1 og 3, The Fugitive, O Brother, Where Art Thou? og einhvern slatta sem ég man ekki nöfnin á í bili. Systir hans verður óskaplega glöð að fá þetta aftur í húsið, hún var bara búin að pressa á hann í þrjú ár eða um það bil að taka safnið. Til viðbótar við VHS spólurnar tókum við svo að okkur að geyma 2-3 hundruð titla af DVD diskum fyrir hann næstu 3 árin. Við þurfum sennilega ekki mikið á leigurnar á næstunni.

Ég á svo eftir að koma fatapoka í rauðakross gáminn og þar er ég tvístígandi líka, ég er svo veik fyrir flottum stuttermabolum og það er skrítið hvað strákabolirnir eru miklu flottari en stelpubolir. Að ég tali nú ekki um boli sem eru ætlaðir konum á sextugsaldri, alveg merkilegt hvað föt á fullorðnar konur geta verið ljót. Renndar hettupeysur með forynjumyndum fara hikstalaust í fataskápinn hjá mér og bolur sem stendur á Trust me I am a doctor gæti verið tilvalinn handa Hjúkkunemanum.

Talandi um Hjúkkunemann, henni er bara að takast að ganga frá öllu sínu dóti án minnar aðstoðar. Ekki tókst henni nú samt að losna alveg við mig, ég dreif mig til hennar þegar stráksi fór í vinnuna og lagði henni lífsreglurnar með það sem eftir var. Kenndi henni svo að rata um Kópavoginn það er ekki seinna vænna. Ætli ég hendi ekki með henni svolitlu af rusli í fyrramálið og hjálpi henni kannski með rest.

Gaman að þessu, ég ætlaði hvort sem er bara að vinna og vinna aðeins meira um helgina.

Drættir

„Dregnar eru litmjúkar dauðarósir“, les hljómþýð rödd í eyru mér meðan ég dreg kolsvartar línur mjúkum pensli á augnlokin.

það er nú það

Ég dekraði við sjálfa mig í dag, keypti mér ljóðabók og „ágúst - ágúst, 2010 - 2011" dagbók. Ég held enn í þá von að ég finni einhvern daginn tæki sem gerir mig að skipulagðri, drífandi persónu. Kannski þessi calender geri það. Svo eldað ég mér rauðrófupottrétt og borðaði yfir mig. Ég ætla að fá uppskriftina lánaða hingað svo ég geti gengið að henni þegar mér dettur í hug. Umm, kannski ég eldi rússneska rauðrófusúpu - Borssjtj á morgun.

Ég er mikill rauðrófu aðdáandi og trúi því statt og stöðugt að rauðrófufíknin stafi af því að ég þurfi á bætiefnum rauðrófunnar að halda. Það þarf ekki að leita lengi á netinu til að sjá að þetta rótargrænmeti er allra meina bót svo ég

held mínu striki. Hver stendst svo sem Beetroot-stained Smoked Salmon with beetroot and walnuts

Ingunn Snæland yrkir um guðlausa menn, jökulvatn og ást en ekki rauðrófur, kannski ég snú mér að því sjálf að yrkja rauðrófukvæði.

Ingunn segir meðal annars þetta:

neðst í dalnum byltir sér

úlfgrá jökuláin

einu sinni á sauðburði

hafði tvílemd ær

hlaupið beint í hana

frekar en láta tárvota tólf ára stúlku

reka sig heim að húsum

lömbin tvö hikuð ekki andartak

en fylgdu móðir sinn í hina votu gröf

- - - - - - - - - - - - -

ég kann vel við ljóðin hennar Ingunnar, ég ætlað að kaupa hinar ljóðabækurnar hennar líka en þær voru ekki til. Ég á það þá inni.

Þráðgypja

Einhverntima undir morgun átti ég erindi upp úr rúminu og fram í íbúðina. Nóttin er orðin örlítið dekkri en dagurinn og ég sá á litbrigðum gluggans að morguninn væri ekki alveg kominn heim að dyrum.

Við fótatak mitt rumskaði Gráhvíta hetjan sem á þessa íbúð þó hann lofi Flubbanum náðarsamlegast að hafa nafnið sitt á pappírunum. Hann kom og pírði á mig augun með svip þess sem efast ekki um réttmæti krafan um að tvífættlingar fylli á matardalla um miðjar nætur ef svo ber undir. Ég hlýddi. Þegar ég teygði hendina að matarboxinu sem enn stóð á eldhúsborðinu sá ég að einhverja óljósa og óskýra ló svífa yfir borðinu. Hálfsofandi og gleraugnalaus reyndi ég að skerpa fókusinn á flyksuna en hún var jafn óskýr áfram. Mig grunaði þó að hér væru ekki rykörður heimilisins að vinna bug á þyngdarlögmálinu svo ég svipaðist um eftir þræði ofan úr ljósi eða lofti. Ég fann ekki bara einn heildur tvo og sá að umrædd ló var að spinna sig niður eftir öðrum þeirra.

Mér er illa við óvæntar uppákomur að næturlagi, þær gera mig grimmlynda svo málið var leyst með gusu af skordýraeitri. Í dagsbirtu skríður grimmdin inn í afkima hugans og ég veiði oft köngulær í krúsir og hendi þeim út í garð (þó ég hafi haldið öðru fram 2007). Í nótt sofnaði ég vært eftir ódæðið en samviskubitið bærði á sér í morgunbirtunni þegar ég ryksugaði upp hræið og sleit niður þræðina. Hún var víst bara að vinna það sem eðlið bauð.

Mikið er ég samt ánægð með að hún skyldi ferðast eftir eldhúsloftinu en ekki svefnherbergisloftinu. Ég sé fyrir mér vefinn sem hún hefði getað spunnið frá loftinu og niður í hárið á mér meðan ég svaf.

(meðflylgjandi mynd er fengin að láni hjá óþekktum ljósmyndara, takk fyrir lánið!)

Enn ein þráhyggjan

Ég fann enn eitt leikfangið hja Google og auðvitað get ég ekki hætt fyrr en ég er búin að þrautkanna það mál. Google sites er eitthvað sem ég þarf að prófa og læra á þó ég hafi ekkert að gera með heimasíðu. Það á ekki eftir að komast mikið annað að næstu daga.

Undirhlíðar, köngulær og soltinn köttur

Ég skrapp í Undirhlíðar, nei ekki Undirheima, í daga og rýndi eftir sveppum. Ég fann slatta af kúalubbum og nokkra meira að segja nothæfa. Ég sá líka brúna barnaúlpu hangandi á trjágrein og þóttist finna kóngulóavefi strjúkast blíðlega um enni og kinnar þegar ég gekk inn á milli nokkura furutrjáa. Ég var voða fljót yfir á göngustíginn aftur. Þegar ég var sest í sófann heima hjá mér þóttist ég finna flugnatramp á gagnaugunum og gott ef ekki baggalútur eða könguló var farin að spinna sig niður af hægra eyranu. Kannski var hún að leyta að flugunni sem ég barði af öxlinni á mér um leið og ég kom inn. Ég gleypti hvoruga svo ég þarf ekki að gleypa fugl heldur.
Ég þarf að finna hvaða aukasvepp ég kom með heim en fyrst þarf ég að fara og sinna hvítum ketti sem fékk að vera enn heima yfir helgina.
Mig langar í nammi en er að hugsa um að láta það ekki eftir mér, mig langar til að taka mynd til að horfa á í kvöld en er að hugsa um að neita mér um það líka.

Þeyr

Vegir, slóðar og troðningar

Suma daga eru allir vegir færir, aðra daga eru allar áttir ófærar. Það hefur víst ekkert með vegina að gera, meira svona dópamínið. Ætti ég að reyna að komast til Uzbekistan?

Future works

Ég hef gengið um eins og stolt ungahæna og sagt vinum og vandamönnum frá því að litla barnið sé að fara í skóla í útlöndunum í haust. Mér hefur þó heldur en ekki vafist tunga um tönn þegar fólk fer að spyrja út í námsefnið hjá drengnum og hef lítið getað sagt annað en ,,ég man ekki alveg hvað það heitir en ég veit hvað skólinn heitir" Það segir lítið að skólinn heiti Future Works þegar enginn veit hvað er kennt þar svo nú ætla ég að gera bragabót og leita uppi heitið á námsbrautinni.
Þetta mun vera FdSc Visual Effects and Post Production ef minni svíkur mig ekki.

Svo er mér tjáð að það sé algjört möst að sjá Inception, ekki af því að Leonardo DiCaprio sé svo sætur heldur af því að það sé svo svakalega flott animation eða visual effect í henni. Hmm, ef ég misskildi ekki drenginn.

Nethangs

Núna fer ég næstum því jafn oft inn á bloggið og á facebook áður en ferðir lögðust af í það byggðarlag. Hér hefur bara enginn neitt að segja nema ég sjálf og ég endist ekki lengi við að lesa sjálfa mig þó ég sé auðvitað manna skemmtilegust. Þeir bloggarar sem ég fylgist með blaðra ekki nærri því eins mikið, eða oft, og facebookarfélagar svo oftast stoppa ég stutt við.
Ég velti því fyrir mér hver sé helsti hvatinn að þessum ferðum mínum hingað og hallast að því að það sér hrein og klár leti, ég sest við tölvuna og fer að rápa um á netinu til að skjóta mér undan alvöru verkum. Þetta eru sem sagt hrein og klár undanskot, tímaundanskot, afkastaundanskot eða verkundanskot.
Þrátt fyrir undanskotin kom ég því loksins í verk að finna mp3 spilarann sem ég keypti í vor til að láta lesa fyrir mig námsbækurnar. Ég var í miðju kafi að lesa æsispennandi barnabók þegar ég kom úr Básum um daginn en einhvern veginn dagaði uppi áhuginn á að klára hana. Ég lífgaði blessaðan áhugann við í gær, pússaði rykið af græjunni og hlustaði í morgun í göngutúrnum og við uppvaskið og eldhústiltektina eftir vinnu í dag. Eldhúsið er eins og gömlu Ajaxauglýsingarnar eða hvað það var nú aftur sem fór eins og hvítur stormsveipur. Á morgun þarf ég að finna nýja bók, helst lesna af Sif Ragnhildardóttur, að hlusta á og sjá hvaða bletti hússins ég hvítskúra á meðan.

Hvítir stormsveipir í eldhúsinu og konuna sem ryksugaði í þrjár vikur voru goðsagnir auglýsinganna fyrir þrjátíu árum. Það leit allavega út fyrir að konan væri í ryksugunarmaraþoni því í auglýsingunni snerist hún hring eftir hring með ryksuguna meðan karlmannsrödd sagði okkur varnarlausum sjónvarpsáhorfendum frá því að þessi kona hefði ekki kveikt á sjónvarpinu í þrjár vikur. Hún tók bara upp sjónvarpsdagskránna og notaði tímann í annað. Ég kveikti reglulega á sjónvarpinu nema auðvitað í júlí sem var sjónvarpslaus mánuður á þessum tíma, og eftir nokkra mánuði að þessari aulýsingu var ég farin að vorkenna konunni með ryksuguna. Ég vorkenndi henni að vera alltaf að ryksuga og að þurfa svo að horfa á þriggja vikna gamla fréttatíma.

Ég kveiki sjaldan á sjónvarpi orðið þó það líði ekki þrjár vikur á milli þess að ég sitjist fyrir framan það og þess vegna sé ég sjaldan aulýsingar en nú verð ég af fara að horfa á þær með nýju hugarfari. Ég hef nefnilega grun um að áherslurnar í auglýsingum hafi breyst. Ég man t.d. ekki eftir að hvítir stormsveipir eldhúsanna séu viðfangsefni þar lengur, örugglega ekki vídeóin og ljóminn er heldur ekkert ljómandi góðu lengur. Hvað er þá auglýst? Dömubindi og hvað? Já það er sem ég segi, ég þarf að fara að horfa á auglýsingar, rifja upp þessar gömlu og spá í hvernig þær sýna þjóðfélagsbreytingar síðustu þrjátíu ára.

Morgundagurinn og hálfur mánudagurinn eftir í vinnunni (í bili) og núna hef ég nóg að gera, ég vona bara að mér takist að klára það frá áður en ég skila af mér.
(ég nenni ekki að lesa yfir, þið látið bara sem þið sjáið ekki villurnar)

Engin öfund

ég meina veðrið er svona og ég fæ að sitja inni og blogga, lesa námsbækur og vinna kannski eins og einn klukkutíma. Í þetta fór gærdagurinn og dagurinn í dag ætlar að vera eins. -En þetta lagast um leið og fer að rigna á morgun, þá drífur fólkið sig inn á básinn sinn.

Einu hef ég tekið eftir þessa dagana, og það er að með því að opna ekki Facebook opnast möguleikar á að eyða tímanum í þarfari hluti. Ég meina, ég last mér til um eplatré í tvo tíma í gær. Það er svo miklu gagnlegra en að rækta eplatré í sýndarveröld á netinu.

Ljóð og laust mál

Ég er haldin brennandi bókmenntaáhuga þessa dagana, það er ágætis bland með eplatrjám og sveppum.

Hluti af íslenskuefninu er Guðlausir menn, hugleiðingar um jökulvötn og ást eftir Ingunni Snædal og þó ég geti fengið bókina á bókasafninu langar mig meira til að kaupa hana og eiga. Nú ef ég kaupi þessa, því þá ekki að kaupa hinar tvær í leiðinni. Það er langt síðan ég hef keypt mér ljóðabók.

Önnur skildulesning í íslenskunni er bókin Hlývindi, Ljóð og laust mál eftir Stepahn G. Stephansson og hana tók ég á bókasafninu. Um leið og ég fór að lesa þá bók sannfærðist ég um að hana þurfi ég að eiga svo ég pantaði hana áðan.

Leigjandann eftir Svövu Jakobsdóttur kláraði ég að lesa í gær og meðan á lestrinum stóð bölvaði ég því að hafa selt sögubókina sem ég var að læra í vor. Leigjandinn kallar á að maður muni hvað var að gerast á Íslandi um og eftir miðja 20. öldina og þó ég muni ýmislegt úr söguáfanganum er margt sem ég lagði ekki á minni. Hvernig á svo sem að vera hægt að læra sögu íslands og umheimsins 1789 - 2005 svo gagn sé í á aðeins sex vikum?

Meðan ég var að velta mér upp úr ljóðabókakaupum skoðaði ég vefsíðuna hjá Bjarti og þar þurfti ég að berjast við nærri óviðráðanlega löngun til að skrá mig í Neon, bókaklúbbinn þeirra. Þetta er nú bara ein bók annan hvern mánuð og mig langar til að lesa þær allar! Ég dróg samt skynsemina upp úr hattinum og hugsaði um hvort ég hefði pláss fyrir fleiri bækur, hvort ég ætti þá að henda einhverju og svo framvegis. Bækur er ekki eitthvað sem ég hendi, mér er það næstum lífsins ómögulegt. Samt lét ég nokkrar gamlar og hundleiðinlegar barnabækur fjúka fyrir nokkrum árum en fæ enn sting í hjartastað þegar ég hugsa um það. Líka þó ég muni ekkert hvaða titlar það voru sem fóru í tunnuna. Ég ætla þess vegna að lofa skynseminni að velta þessum bókaklúbbi fyrir sér í einhvern tíma, kannski finnum við tvær einhverja málamiðlun um að prófa áskrift í eitt ár eða svo og henda í staðinn nokkrum bókum sem ég hirti á uppgjafar fornbókasölu fyrir tæpu ári.

Ljóðabækur taka lítið pláss og ég er harðákveðin í að fara í bóksölu stúdenta eftir vinnu í dag eða á morgun. Kannski ég bjóði hjúkrunarfræðinemanum tilvonandi með mér, hún er svo biluð að henni finnst jafn gaman og mér að skoða, klappa og þefa af bókum, bæði gömlum og nýjum.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Ég ætlaði alltaf að fara í bíó og sjá Veginn en ég klikkaði á því eins og svo mörgu öðru en á móti kemur að þá á ég það bara eftir, hún er ábyggilega til á DVD. Bókin kom út í Neon og ég er harðákveðin í að lesa þessa bók- einhverntíma.

Rauðrófur.

Hér þarf að taka til en þangað til það gerist ...... --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Á biðstofudóli rakst ég á uppskrift að girnilegri rauðrófusúpu 

Kold rødbedesuppe med æble

1 stilk bladselleri

1 æble

1 spsk   rapsolie

100 gr.  rødbede

4 dl æblejuce

1 stang kanill

saft og skal af en udsprøjet citron

Skær bladeslleri i skiver og skær æblet í tern. Sautér æble og bladselleri i olien et par min, skræl rødbederne og skær den í tern. tilsætt juce, rødbede, kanil samt citronskal og saft og lad det småsimre under låg í 30 min. Blend suppen med en stavblender, smag til og lad den køle af.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Þetta rakst ég á á netflakki og held að þetta sé alveg rétt en sel það samt ekki dýrara en ég keypti það. Í rauðrófunni er járn og vítamínin C, Bl, B2, B6, og P ásamt mikilsverðustu amínósýrunum. Rauðrófan er notuð gegn blóðleysi, bólgum og krabbameini. Þessi dýrmæti jarðávöxtur ætti skilið að gegna miklu stærra hlutverki hjá okkur heldur en einungis að vera einskonar skrautefni með öðrum mat.

 Beetroot brownies

Ingredients 500g whole raw beetroot (3-4 medium beets) 100g unsalted butter , plus extra for the tin 200g bar plain chocolate (70% cocoa) 1 tsp vanilla extract 250g golden caster sugar 3 eggs 100g plain flour 25g cocoa powder  Makes 15-20 Preparation and cooking times Prep 15 mins Cook 40 mins Plus cooling   Method Wear a pair of rubber gloves to stop your hands from staining, then top, tail and peel the beetroot - you'll need about 400g flesh. Roughly chop and put into a large bowl. Add a splash of water, cover with cling film, then microwave on High for 12 mins or until tender. Heat oven to 180C/160C fan/gas 4. While the beetroot cooks, butter then line a 20 x 30cm traybake or small roasting tin. Roughly chop the chocolate and cut the butter into cubes. Tip the cooked beetroot into a sieve, drain off any excess liquid, then put into a food processor or blender with the chocolate, butter and vanilla. Whizz until the mix is as smooth as you can get it. The chocolate and butter will melt as you do this. Put the sugar and eggs into a large bowl, then beat using an electric hand whisk until thick, pale and foamy, about 2 mins. Spoon the beetroot mix into the bowl (it won't look too pretty at this stage, but bear with me), then use a large metal spoon to fold it into the whisked eggs. Try to conserve as much air in the mixture as you can. Sift in the flour and cocoa powder, then gently foldese in to make a smooth batter. Pour into the prepared tin and bake for 25 mins or until risen all over, with just the merest quiver under the centre of the crust when you shake the pan. Cool completely in the tin, then cut into squares. No microwave? If you don't have a microwave, boil the whole, unpeeled beetroot until tender (leaving the skins on prevents them from becoming waterlogged), then peel and use as above. For a real cheat, use 400g ready-cooked beetroot - just be sure to buy the type without vinegar! Per serving 255 kcalories, protein 4g, carbohydrate 32g, fat 13 g, saturated fat 7g, fibre 2g, sugar 24g, salt 0,11 g Recipe from Good Food magazine, September 2010. Blitz-and-bake beetroot & chocolate cake Ingredients ·         1 large cooked beetroot , about 175g in weight, roughly chopped ·         200g plain flour ·         100g cocoa powder ·         1 tbsp baking powder ·         250g golden caster sugar ·         3 eggs ·         2 tsp vanilla extract ·         200ml sunflower oil ·         100g dark chocolate , (not too bitter), chopped into pieces ·         crème fraîche or clotted cream, to serve ·                1.    heat oven to 190C/fan 170C/gas 5. Tip the beetroot into a food processor and blitz until chopped. Add a pinch of salt and the rest of the ingredients, except the oil and chocolate. When completely mixed (you may need to scrape the sides down once or twice), add the oil in a steady stream, as if you were making mayonnaise. 2.    When all the oil has been added, stir in the chocolate, then tip the mix into a lined 900g loaf tin. Cook for 1 hr until an inserted skewer comes out practically clean. leave the loaf to cool on a rack. Serve in slices with the crème fraîche or clotted cream. Per serving 594 kcalories, protein 7g, carbohydrate 71g, fat 34 g, saturated fat 7g, fibre 3g, sugar 45g, salt 0.78 g Recipe from Good Food magazine, September 2008. http://www.bbcgoodfood.com/search.do?keywords=Beetroot&searchType=recipes Rauðrófupottréttur frá Heilsubankanum

1 msk kaldpressuð olía, t.d. kókos eða ólífu 1 rauðlaukur, smátt saxaður 1 hvítlauksrif, pressað 1 msk fínt saxaður engifer 1 limelauf 1 ½ tsk malað cuminduft 1 tsk karrýduft eða curry paste ½ tsk turmeric ½ - 1 tsk himalayasalt 1/8 tsk cayenne pipar 3 stk meðalstórar rauðrófur 1 stk sæt kartafla ½ - 1 dós kókosmjólk nokkrar kókosflögur* ferskur kóríander Skerið laukinn í þunnar sneiðar, afhýðið rauðrófur og sætar kartöflur og skerið í litla bita. Mýkið laukinn í olíu í um 10 mín, en passið að hann brenni ekki. Kryddið og bætið rauðrófum, sætum kartöflum og kókosmjólk útí og sjóðið í minnst 1 klst. Mér finnst þessi réttur betri því lengur sem hann fær að sjóða. Þurristið kókosflögurnar á þurri pönnu, fínsaxið kóríanderinn og stráið þessu yfir réttinn áður en þið berið hann fram. Rétturinn er frábær með fullt fullt af grænu salati. Rússnesk rauðrófusúpa – Borssjtj Af PUK síðunni en þangað kom hún úrr bókinni mat med mindre protein Fyrir 4 ½ laukur 320g ferskar rauðrófur 80g gulrætur 120g hvítkál 2 msk olía eða smjör 1L vatn 1/2 grænmetisteningur (5g) (25) (prótein ca11g/100g t.d. Knorr) 1 lárviðarlauf 2-3 tsk hvítvínsedik örlítið jurtasalt 50g sýrður rjómi (36%) (50) SSkerið laukinn í bita ásamt hvítkálinu. Rífið gulrótina á rifjjárni. Rífið rauðbeðurnar eða skerið í stafi. Steikið grænmetið létt í olíunni eða smjörinu. Bætið vatninu og teningnum í pottinn ásamt lárviðarlaufinu. Sjóðið í um 30 min (bætið við vatni eftir þörfum). Bætið að lokum hvítvínsediki og jurtasalti útí. Berið fram með einni góðri tsk af sýrðum rjóma á disk. Hamborgari úr kartöflum og rauðrófum eða rauðrófu buff 8 stk 150g soðnar kartöflur (150) 200g niðursoðnar rauðrófur ¼ tsk salt 30g laukur, saxaður smátt 3 msk próteinsnautt hveiti ¼ tsk hvítlauksduft salt olía til að steikja Saxið niður soðnar kartöflur og rauðrófur. Blandið öllum hráefnunum saman í skál og hrærið saman í deig. Smakkið til með salti. Hitið olíu á pönnu og steikið þunn buff.     *     * Og svo ein hálfþýdd (Já eða hraðþýdd)     *Rauðrófuleginn reyktur lax með rauðrófu- valhnetusalati.       Forréttur fyrir tvo.       Eldunartími:       15 minutes, plus 4-24 hours to stain the salmon     * 250 gr. soðnar rauðrófur     * 12 graslaukar     * 4-6 valhnetukjarnar     * 1 tsk valhnetuolía     * ½ tsk sherry vinegar     * sjávarsalt og nýmalaður pipar     * 120 gr reyktur lax     * 2 tsk. sýrður rjómi     * 2 greinar af dilli 1. Skerið rauðrófu í þunnar sneiðar. Raðið laxasneiðum á disk, malið smávegis af pipar yfir og raðið rauðrófusneiðum ofan á. Þekið með filmu og setjið annan disk ofan á til að pressa. Í kæli í allt að 24 klst (að minnsta kosti 4 klst.)     2. Skerið restina af í tvennt og sneiðið í þunnt niður.     3. Skáskerið graslauk og brjótið valhnetur í 3 til 4 hluta.     4. Blandið saman rauðrófum, graslau, hnetum, valhnetuolíu og sherry ediki. Kryddið með salti, (flögum- maldof?) Hægt að gera klárt 6 á undan).     5. Áður en rétturinn er borinn fram eru rauðrófurnar fjalægðar af laxinum. Honum síðan hrúgað saman í hreiður á fati eða tveimur diskum. Rauðrófusalatið sett ofan á og toppap með sýrðum rjóma og örlitlu dilli dreift yfir

Og það sem þarf að prófa

Í fyrsta lagi rússneskir kjötsnúðar til að boða með rússneskri rauðrófusúpu.

(geymi þá hér þar til ég er búin að prófa uppskriftina, ef hún lukkast vel veður hún hér áfram annars fer hún í ruslið.

Rússneskir kjötsnúðar

kg hveiti

40 g pressuger

1 glas volg mjólk (37 )

100 g brætt smjörlíki

1 msk. sykur

örlítið salt

2 egg

Blandið saman helmingnum af hveitinu, pressugerinu sem búið er að leysa upp í mjólk og mjólkinni.

Látið hefast. Blandið síðan í bræddu smjörlíkinu, salti, sykri og eggjum. Blandið saman afgangi af hveiti og ef þarf meiri vökva.

Hnoðið vel og deigið á að vera mjúkt. Látið hefast á ný.

Þegar deigið hefur tvöfaldast er það tilbúið.

Fylling:

2 laukar

salt og pipar

1-2 hvítlauksrif

olía

500 gott nautahakk eða annað hakk sem hentar

Steikið lauk á pönnu, steikið síðan hakkið með lauknum og piprið og saltið. Kælið. Setjið síðan hakkið í gegnum hakkavél eða merjið vel með gaffli. Kryddið ef vill með smávegis af múskati, steinselju eða dilli.

Búið nú til bollur úr brauðdeiginu og hafið þær um það bil 3 cm kúlur. Fletjið þær út þannig að þær séu um 1 cm á þykktina og setjið fyllingu með teskeið á deigið. Brjótið saman og lokið deiginu vel svo fyllingin leki ekki út.

Setjið snúðana á bökunarpappír með samskeytin niður. Bakið við 200 C eða 180 C ef um blástursofn er að ræða eða þangað til snúðarnir eru orðnir fallega brúnir. Ef vill má pensla þá með þeyttu eggi fyrir bakstur. Þá verða þeir glansandi.

Snúðana má búa til fyrirfram og frysta. Takið úr frysti nokkrum klukkustundum áður en á að bera þá fram og hitið síðan í ofni.

Svo rakst ég á uppskrift sem minnir mig óneitanlega mikið á gömlu skúffukökuuppskriftina sem ég tíndi yfir áratug. 
Ég þarf að prófa þessa við tækifæri. 

Djöflaterta Lilju Nota skal bollamál, 250 ml 2 og 1/4 bolli hveiti 1 og 3/4 bollar sykur 3/4 bolli kakó 1 tsk (rúmlega) lyftiduft 1 og 3/4 tsk matarsódi 1 tsk (rúmlega) salt 1 og 1/2 tsk vanilludropar 1 tsk kanill 3 egg 150 g smjörlíki 1 og 1/2 bolli súrmjók
Ekki byrja að hræra fyrr en allt er komið í skálina. Smjörlíkið á að vera í bitum og deigið illa hrært, bara rétt að jafna það saman.	Bakist við 180°C í 30 mínútur. Krem: Gott er að setja súkkulaðikrem á kökuna.

Annar í sveppum

Sveppamanían blossaði upp í ferðinni í Skorradalinn í gær svo að í dag fór ég upp í Heiðmörk til að stúdera sveppi.
Hingað til hef ég ekki þorað að tína annað en pípusveppi því mér var tjáð að eitraðir pípusveppir hefðu ekki fundist á Íslandi, ekki enn að minnsta kosti. Núna tíndi ég hitt og þetta sem ég rakst á, fór með það heim og þorði að nýta sumt en ekki annað. Áður en ég hófst handa við greiningu og hreinsun borðaði ég vel af sveppasúpunni sem sveppir gærdagsins enduðu í. Þetta var sveppablandsúpa, í henni var Skeiðsveppur, Grænhnúfa og sennilega einn Kúalubbi. Þetta var ágætis súpa og enginn hefur orðið veikur af henni.

Svo hófst ég handa við að skilgreina afrakstur dagsins en í sveppakverinu fann ekki nema eina tegund af þeim sem ég tíndi, fyrir utan einn Kúalubba sem ég þarf ekki að fletta upp.
Slímstautull eða Gomphidius glutinosus vex í barrskógum, oft margir saman í hóp stendur í bókinni góður og það stemmir við fundarstaðinn í dag. Undir gömlum barrtrjám var víða fullt af litlum slímugum sveppum og öðrum stærri minna slímugum. Allir voru þeir sítrónugulir við rótina.
Slímstautull er þakinn slímlagi sem nær yfir hattinn og undir fanirnar. Þetta er ekki mjög aðlaðandi eiginleiki sveppsins og óttalegt sullum bull að þrífa þetta af. Ungir sveppir eru ansi klístraðir en þeir eldri eru skárri, það þarf samt að hreinsa hatthúðina frá á þeim líka. Best er sjálfsagt að gera þetta um leið og tínt er svo þeir klístrist ekki allir út og suður í körfunni eða pokanum. (það á auðvitað alls ekki að tína í plastpoka en við látum það nú liggja milli hluta í dag)
Gisnar fanir sem ná langt niður á stafinn, ljósgráar fyrst og verða svo svartar eins og sést á myndinni. Flatur hattur á eldri sveppum, kúlulaga á yngri kynslóðinni. Stafurinn aðeins sveigður og eldri sveppirnir halla hattinum út á hlið eins og spjátrungur frá miðri siðustu öld.
Eftir slímuga og límuga sveppahreingerningu sem skilað bara þokkalega útlítandi sveppum, misstórum, var hrúgaði á ofngrindina og nú er þurkað við kaldan blástur í ofninum. Svo kemur í ljós hvort það er sítrónukeimur af þessum tveggja stjörnu matsveppi.

Ég tók engar myndir af Slímsveppunum í sínu náttúrlega umhverfi, það misfórst eitthvað að taka myndavélina með. Reyndar tók ég ekkert með sem alvöru sveppatínslumenn hafa með sér í svona ferðir. Ekki körfu, hníf eða bursta og sveppakverið lá á eldhúsborðinu í stað þess að notast sem handbók í ferðinni. Þess vegna var ég alsendis óviss um að vera að gera rétt þegar ég plokkaði upp þessar slímugu hnöttóttu kúlur. Plokkaði er ekki rétta orðið, maður tekur um sveppastafinn alveg niðri við jörð og snýr honum aðeins til að ná sveppinum upp með rót. Það sem við köllum svepp er nefnilega bara aldinið á sveppnum sem vex að mestu neðanjarðar og ef við brjótum aldinið af og skiljum eftir stubb af stafnum er hætta á að smit berist niður í neðanjarðar sveppinn og hann eyðileggist.
Ég fann nokkra sveppi sem ég finn ekki í sveppakverinu enda er ég með hundgamla útgáfu, en ef ég veit ekki hvað sveppi ég er með þori ég ekki að nota þá. Ekki einu sinni þennan sem ég er alveg sannfærð um að sé anís lykt af og því síður þennan sem er með fjólibláan tón á fönunum og inni í sveppaholdinu.

Líkur sækir líkan heim, eða svepp

Mér tekst oftar en ekki að koma mér í kynni við fólk sem deilir með mér áhugamálum og stundum kemur það þó ekki í ljós fyrr en ég er búin að þekkja viðkomandi í mörg ár. Þannig er með Sveppakonuna.
Sveppakonan kenndi mér sitthvað um sveppi í dag og ég þuldi upp fyrir hana nokkur jurtanheiti sem hún var búin að gleyma. Ég get ábyggilega sagt henni sömu jurtaheitin aftur á næsta ári, hún er gleymnari en ég og með meðfæddan athyglisbrest svo hún er löglega afsökuð með gleymskuna.
Ég og Sveppakonan skruppum upp í Borgarfjörð í dag til að huga að sumarbústaðabyggingunni hjá bróðir og mákonu, svo ætluðum við að skoða sveppa- og berjasprettu.


Hjónakornin úr Hafnarfirðinum voru í óðaönn að slá upp fyrir grunninum að bústaðnum með aðstoð tveggja afkvæma.
Ég tafði þau aðeins, skoðaði kirsuberjatréð sem ég setti niður hjá þeim í fyrra og klippti það aðeins til.
Dáðist svo að forláta kartöflugrösum sem höfðu náð að teygja sig upp úr moldarflaginu en þörfnuðust greinilega vökvunnar. Ég gleymdi að mynda garðrkjuframkvæmdirnar, náði bara að smella af nokkrum af smiðnum að segja konunni og krökkunum fyrir verkjum. Myndavélin er eitthvað vanstillt svo fókusinn er lélegur.

Frá Brekkugötunni fórum við yfir í Skorradal og leituðum að sveppum, fundum fá en því meira birki svo við tíndum slatta af birkilaufi. Maðkurinn sem ekki hafði vit á að forða sér undan okkur getur sjálfum sér um kennt þegar hann lendir í tevatninu.
Svo fundum við svepp og svoeinn eða tvo í viðbót.
Þessi hvíti er ætur, skeiðsveppur held ég að hann heiti og hann stóð ekki langt upp úr mosanum og grasinu. Hann er auðþekktur á rákunum á hattinum, það er svolítið eins og hatturinn sé hálfgagnsær og fanirnar myndi skuggarákir í gegn.
Það má þekkja hann á fleiru og ef maður nær þessum þremur einkennum held ég að maður geti verið öruggur um að vera með réttan, ætan svepp.
Stafurinn er munstraður eins og sést á myndinni af honum og síðan er slíður um stafinn alveg neðst. Þetta slíður er leyfar af himnu sem umlykur sveppinn allan þegar hann er glænýr. Þegar sveppurinn stækkar sprengir hann upp himnuna og leifarnar af henni eru neðst á stafnum og sést oft sem flekkir á hattinum líka.

Hér er svo mynd þar sem þessi þrjú einkenni ættu öll að sjást. Svona sveppi er í lagi að borða en þeir eru ekki góðir hráir. Reyndar segir í sveppakverinu sem ég fékk lánað í dag að það sé bara einn sveppur sem sé góður hrár í salöt. Ég finn það nafn seinna.

Kúalubba og grænangúbba eða hvað hann nú heitir fundum við líka og svo fundum við nokkur þokkalega þroskuð aðalbláber, nokkur minna þroskuð bláber og það sama með krækiberin. Ef það verður sólskin alla daga í næstu viku verður óhætt að fara í berjamó um næstu helgi.

Kvöldgolan á Seltjarnarnesinu

Af ýmsum langsóttum ástæðum sem engann varðar um og engann langar vitund til að lesa langorðar skýrngar á endað ég í göngutúr verstur á Seltjarnarnesi í kvöld. Ég er þar með gegngin upp að hnjám, umm, allavega upp að ökklum. Þetta eru ekki verulegar ýkjur þar sem ég hef gert sjálfri mér þann óleik undanfarið að nenna ekki færa innleggið milli þegar ég skipti um skó. Við það að hafa sólann í báðum skónum jafn þykkann færist stoðkerfisvandamálið í aukana og ýmsar vöðvafestur fara að væla og ískra.
Reynda ætlaði ég ekkert að fara að tala um það, ég missi mig bara í bulli um vandamál og verki eins og ég sé ritari sjúkraskýrslna en ekki móttökuritari í afleysingum. Svei attan.
Kvöldgolan á Seltjarnarnesinu var fersk, full af súrefni og á svakalegri hraðferð. Ég var dregin í fjöruna til að ganga í sandinum. ,,það er svo gott fyrir smávöðvana" fullyrti konan í tvíburamerkinu og þó mínar vöðvafestur væru ekki sammála þessu lét ég þetta eftir henni. Til að sýna þó einhvern mótþróa í verki reif ég mig úr skóm og sokkum og rölti berfætt í flæðarmálinu, dró hana svo yfir stórgrýtta varnargarðinn. ,,Það er svo gott fyrir jafnvægisskynið að tipla á hnullungunum" sagði ég svellköld og vorkenndi henni ekki vitunar ögn að paufast yfir.
Það var svo hvasst á Nesinu að kríurnar skorti afl til að mæta rokinu og ráðast á okkur. Þær þurftu að beita lagni og fljúga undan vindi, með því náðu þær að hrella göngufólk örlítið en þetta var að mestu ótúttlegt og tætibuskulegt garg sem hræddi engan. Blásturinn í eyrun olli meira vandamáli en kríugargið. Það voru fáar hugsanir í kollinum á mér þegar ég lagið af stað en við ferðalok voru þær allar foknar út um eyrum.
Á morgun ætla ég að skreppa í Borgarfjörðinn og skoða Flóru Íslands, kirsuberjatréð sem ég setti niður allt of seint á síðasta ári og leggja blessun mína yfir matjurtagarðinn hjá mákonunni.
Mig langar í eplatré í garðinn og í dag frétti ég af litlu fallegu einbýlishúsi með stórann garð til leigu. Mig langar í það líka og ég er ekki alveg að skilja hvers vegna ég get ekki fengið allt sem mig langar í. Usbikistanferð líka.

Vá, ég fer facebookar- og tölvuleikjalaus að sofa í kvöld!

Miðsumarmorgun í Kópavogi

Það leynir sér ekki að tími maraþonhlaupanna er runnin upp. Á lognbjörtum sólskinsmorgni í miðjum júlí mánuði skokka sveittir og sólbrúnir hlauparar eftir göngustígnum. Stakur göngumaður sem lötrar áfram með aðra hendina í vasanum og kíkir á leið sinni inn í runna og á steina í fjöruborðinu stingur í stúf við skokkarana. Án hans væri morguninn eins og auglýsing frá ungmannafélagi, auglýsing um heilbrigða sál í hraustum líkama.
Vogurinn er spegilsléttur, vindgárurnar frá flóanum teygja sig inn eftir honum en verða að láta í minni pokann fyrir lognstillunni. Handan vogsins ber bláan Keili yfir hvítar kassalaga nýbyggingarnar sem teygja sig á tá í árangurslausum tilraunum til að skyggja á höfðingjann. ,,Hundaþúfa hreykti kamb, hróðug mjög með þurradramb...." hugsar göngumaður og gleðst yfir því að byggingarverktökunum tókst ekki að eyðileggja alla fjallasýn.
Grábröndóttur fressköttur kannar morgunlyktina og tekur kveðju göngumannsins af tortryggni, sættist þó við hann þegar lyktin af heimiliskettinum staðfestir að sá tvífætti sé meinleysis grey og gráni þyggur þakksamlega baknudd og klór áður en við kveðjumst. Nágranni hans sem kannar veiðlendur fjörunnar eða er bara að kortleggja ummerki bjartrar næturinnar, hefur enn ekki tamið sér tortryggni í garð náungans og tekur frumkvæðið í samskiptum okkar.
Gular og bleikar krítar hafa orðið einhverjum verkfæri til listsköpunnar. Bleik mannvera í gulum báti fær göngumann til að staldra við, velta vöngum og sakna myndavélarinnar. Mannveran er greinilega í bát en ekki baðkari þó hlutföllin gætu bent til annars, það er flagg í skutnum og á því stendur Ísland. Hendur og fætur mannsmyndarinnar hanga út fyrir borðstokkinn nema sú hendin sem heldur á flösku því þarna er drukkið af stút. Verslunarhelgarminni, hugsa ég og velti fyrir mér aldri listamannsins, nú eða Þjóðhátíðarminni. Ætli þetta eigi að vera stílfærður Herjólfur á leið til Eyja? Framvegis ætla ég að reyna að muna eftir að taka myndavélina með í morgungöngur.
Á sólríkum sumarmorgni er það svo skrifstofuvinnan sem bíður en ekki heyannir. Brakandi þrukurinn kallar þó frekar til mín að fara að snúa í heyinu og helst með handverkfæri en ég er ekki með hrífu og sé hvergi flekk til að snúa í svo ég rölti heim til að verða ekki of sein í vinnuna.






Að sjálfsögðu rölti ég með myndavélina sömu leið næsta morgun og myndað hann Maríus 2 á leiðinni á Þjóðhátið.

Hlývindi

Stephan G. Stephansson er viðfangsefni næsta íslenskuáfanga og mér leiðist það ekki. Þegar ég var einkennilegur krakki og las gömlu skólaljóðin aftur og aftur mér til skemmtunar ásamt öðrum ljóðum sem ég komst í og hafði smekki fyrir allt eftir aldri og þroska höfðuðu ýmis ljóð Stephans G. til mín. Ég var aftur á móti lítið að spá í höfunda, ég bara las. Með hækkandi aldri og vonandi auknum þroska fór ég að leggja nöfn höfundanna á minnið og gera greinarmun á stíl og efnistökum þeirra. Þegar ég svo rakst á kvæðið Verklok í Morgunblaðinu fyrir mörgum árum skrifaði ég það upp, prentaði út og hengdi fyrir ofan skrifborðið mitt. Það er enn til uppskrfað í tölvunni hjá mér.
Það er og hefur ýmislegt margt og misjafnt verið sagt um Moggann, sumu er ég sammála öðru ekki en ég er þó þakklát fyrir öll þau ljóð sem ég hef lesið þar í gegnum árin. Ætli Morgunblaðið birti enn þá ljóð eða er menningartengda efnið þar einskorðað við tísku, mat og þess háttar lífsstíl eins og í Fréttablaðinu.

Frá ljóðum í vinnu sem er ekki nærri því eins skemmtileg. Ég lofaði afleysingum í eldhúsinu í dag og ég get ekki sagt að ég hlakki til. Ég vissi að það yrði ekki hlaupið að því að vinna í 130% vinnu í sumar en mér fannst ég bara ekki geta hafnað góðu boði. Ég losna í síðasta lagi í lok júlí og nú tel ég bara niður því þó bókhald og móttökustarf sé ekki mjög erfitt líkamlega eru samt liðamót í höndum og fótum orðin aum og ég er síþreytt. Svo sé ég aldrei fram úr því sem ég þarf að gera og er komin með stress hnút í magann yfir náminu á haustönn. Dagskráin verður ansi stíf, hver áfangi bara 4 til 6 vikur og 3. tungumál, 4 með íslensku. Allt hvað öðru skemmtilegra, ég vildi bara hafa betri tíma fyrir hvert fag.
En vonandi verður blóðbergstínsla í dag og þá ætla ég að skilja vinnu og skóla eftir á malbikinu.

Við verklok

Eins og tunglskins blettir akrar blika

við blárri grund

og ljósgrá móða leitin bakkafyllir

og lægð og sund,

og neðst í austri gylltar stjörnur glitra

í gegnum skóg:

Þá sit ég úti undir húsgafli

í aftanró.

Því hjarta mitt er fullt af hvíld og fögnuð,

af frið mín sál-

Þá finnst mér aðeins yndi, blíða, fegurð

sé alheims mál-

og allir hlutir biðji bænum mínum

og blessi mig-

við nætur gæsku-hjartað jörð og himinn

að hvíli sig.

En þegar hinst er allur dagur úti

og upp gerð skil,

og hvað sem kaupið veröld kann að virða,

sem vann ég til:

Í slíkri ró ég kysi mér að kveða

eins klökkan brag,

og rétta heimi að síðstu sáttarhendi

um sólarlag.

Stephan G. Stephansson