Það er þó eitt sem mér leiðist meira en eldhúsverkin og það eru ofurduglega fólkið sem er svo iðið í eldhúsinu og enn þá iðnara við að segja okkur frá því á facebook! Við öll möguleg og ómöguleg tækifæri eru sumir eins og afkastamiklir sjónvarpskokkar. Og segja okkur hinum frá því þegar 18. sortin fer í ofninn fyrir jól, þegar veisla fyrir 30 manns er hrist fram úr erminni á stuttermabolnum og hvernig sveppirnir voru fylltir, bernessósan var gerð klár og nautasteikin grilluð í sumarbústaðaferðinni.
Samt finnst mér gaman að lesa matarblogg. Ragnar Freyr er í uppáhaldi, Cafe Sigrún líka og svo rakst ég á þessa hérna í dag. Svo koma þeir dagar sem mér leiðast ekki eldhúsverkin og missi mig í eldamennsku.
Af illri nauðsyn byrjaði ég að vinna í eldhúsinu í dag og þegar ég var komin af stað datt

Risberin sem í haust fóru í frystikistuna hjá Ofvirka Tilvonandi Hjúkrunarnemanum Fyrrverandi Kennara

vinum og vandamönnum) voru farin að þiðna þar sem hún var búin að taka frystikistuna úr sambandi og græja hana til flutnings. Ég kom þeim ekki í frystiskápinn á mínu heimili svo það var ekki um annað að ræða en henda þeim í pott, hrásykri yfir og sjóða í jukk.
Í þessu súpu-sultu eldhúsi bjó ég mér svo
til rauðrófu og ananssalat. Það var haft í k

Smátt brytjaður ferskur ananas, létt soðin eða bökuð rauðrófa, brytjað og sett í lögum í skál. Það má helst ekki hræra því þá lítur ananasinn út eins og maður hafi skorið sig til blóðs við að brytja hann.
Ég held að mér batni rauðrófufíknin seint.
Þá er ég búin að grobba mig af dugnaði kvöldsins og sjá að ég er ekki efni í matarbloggara. Til þess er ég of löt, ég hef bara gaman af að taka skrýtnar myndir í eldhúsinu. Og næst þegar ég sit yfir bloggi fram á rauða nótt ætla ég að læra að setja texta við myndirnar. Kannski ég geti sett hann inn á myndirnar áður en ég set þær út á netið.
Æ, svo er þarna einhverstaðar i þar sem á að vera y en ég finn það ekki núna til að leiðrétta.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli