Ég þraukaði í 3,75 tíma í enskuprófi en var orðin svo hundleið á enskunni að ég þurfti að bíta á jaxlinn til að skella ekki aftur tölvunni og hlaup út þegar prófið var hálfnað.
Ég rak mig á það í gær að ég kann ekkert og skil ekkert í ensku. Ekki einu sinni þó ég sé búin að hlust á Animal Farm þrisvar og sé byrjuð að hlusta á The Hobbit núna. Þegar ég opnaði bók um enska málfræði í gær sá ég fuðu fljótt að það sem ég var búin að læra fyrir 20 árum er fyrnt að fullu. Þar sem ég hafði svo aldrei náð að gera nema brot af þeim verkefnum sem ég áti að gera í áfanganum féllust mér bara hendur og ég lagðist í þunglyndi.
Með það fór ég í próf og gekk furðu vel að eigin mati. Svo á eftir að koma í ljós hvort það mat samrýmist mati kennarans. Þegar ég segi furðu vel á ég bara við að ég er 99% viss um að hafa náð áfanganum. Þá eru 20 einingar og fjórir áfangar búnir af heildarnáminu, 45 einingar og 9 áfangar eftir. Já, já.
Söguáfanginn byrjar á morgun og þar sem þetta er 6 eininga áfangi sem á að klára á næstu fimm vikum er ljóst að keyrslan verður töluverð og verkefnaskilin eftir því.
Dagbók og umfjöllun um tvær fréttir í hverri viku, safnaferðir með greinagerðum og heimildaritgerð unnin í hópvinnu. Þessi áfangi lofar góðu og þetta eru allt spennandi verkefni fram undan.
Ég veit ekki hvað ég er að berjast við að blogga þegar ég get ekki haldið opnum augunum. Allar innsláttarvillur skrifast á sifjureikninginn og greinamerkjabullið á lærdóminn um enska greinamerkjasetningu undan farna daga.
Mig langar austur fyrir fjall í heiðskýru veðri meðan enn er dimmt að nóttu og hrista kannski rykið af myndavélinni í leiðinni.
Sjáum hvo rt mér tekst að skreppa á rúntinn á sunnudagskvöldið.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli