Hafnanir og húsvitjanir

Ég laumaði mér snemma úr vinnunni í dag til að leika bjargvætt, það hljómar svo vel ,,Hafrún bjargvættur". Björgunaraðgerðin tók ekki langan tíma svo klukkan hálf fimm í dag skein sólin inn um bílgluggann minn og taldi mér trú um að úti væri ekta göngveður með helling af D vítamíni. Ég lét það ekki á mig fá og hringdi í Tölvunarfræðinginn til að athuga hvort hún væri á leiðinni heim til að hjálpa mér í stórtiltekt. Hún var á leið í árshátíðarskemmtiatriðisundirbúningsfund. Þá ákvað ég að nú væri tími fyrir göngu og hringdi í Sjúkraliðann sem alltaf er til í gönguferðir. Nema núna, nú var hún ekki lengur í sjúkraliðagervinu heldur önnum kafinn Kennari við að undirbúa kennslu morgundagsins og hafnaði mér af mestu harðneskju.

Ekki veit ég hvers ég á að gjalda og ég var niðurbrotin manneskja, lengi. Alveg þangað til ég mundi að ég hafði ákveðið að heimsækja Kínafarana og dætur þeirra daginn sem ég hætti á skikkanlegum tíma í vinnunni og þyrfti ekki að fara á fundi af neinu tagi. Um leið og ég mundi það tók ég gleði mína, þakkaði mínum sæla fyrir að þær tvær væru svona uppteknar og dreif mig í húsvitjunina sem ég er búin að ætla í lengi. Alltof lengi.