Ég stóð við loforð gærdagsins og settist út í sólskinið með stílabók og sögubók. Uppgötvaði auðvitað þegar ég var búin að sitja í nokkrar mínútur að það hafði ringt eftir að stóllinn var settur út um daginn. Ég ákvað að sitja sem fastast og sat rassblaut við að skrifa úrdrátt og gáfulegar athugasemdir við nokkrar sögukafla. Ég á enn erfitt með að gera greinarmun á bloggfærslum og háalvarlegum skólaverkefnum.
Þegar svo örvhenta græna vinkonan kom og heimtaði garðvinnu, neyddist ég til að kasta frá mér skólaverkefnum finna garðvettlingana og drífa mig til Gamla mannsins. Ég var nefnilega búin að semja við hann um lán á kartöflugarðinum hans. Ég ætla að sá fyrir hann kartöflum austur í minni sveit og setja niður grænmeti og gulrætur í garðinn hans í staðinn. Ég fer ekki aftur í skólagarðana þar sem maður þarf að vera búinn að taka upp um miðjan ágúst og allt er fullt af njóla og skriðsóley. Enda betra að hafa garðinn nálægt sér.
Hvort eitthvað kemur upp af þessu er svo önnur saga.
Núna er magapína og köfnunartilfinning vegna verkefnaskila að pirra mig en ég þarf samt að skreppa í Hólavallagarð með myndavél, hana nota ég í staðin fyrir blað og penna. Ég er nefnilega búin að finna uppáhalds sögustaðinn minn í Reykjavík, leikvöllinn minn síðan ég var peð og átti heima í Suðurgötunni.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli