Engin aska

Hér er engin aska, bara endru, kindur og nokkur hænsni á vappi upp um holt og hæðir. Nútímahænsni, lesist ,,ekki landnámshænsni því þau eru öll dauð" eru eins og nútímamaðurinn, ferðast víða. Þau fara mun lengara að heiman en forfeður þeirra gerðu og það kæmi mér ekki á óvart þó einn daginn þyrfti ég að fara á kvöldin að reka heim hænsni. Þetta þurft að gera með kýrnar þegar ég var krakki. Þær voru reknar að heiman á morgnana og spjöruðu sig á beit út um móa og mela. Þetta var áður en farið var að beita kúnum á tún allt árið um kring og svo þurfti maður að sækja kýrnar á hverju kvöldi því þær voru ekkert á því að koma heim sjálfar. Það var ekkert uppáhaldsverk að sækja blessaðar beljurnar í haga á kvöldin en eins og áður sagði, stefnir í að hænurnar fari að tölta langt út fyrir túngarðinn í sínum daglegu spássitúrum. Skrítnar skepnur þessar hænur.
Annars er allt gott að frétta af fiðurfénu, munaðarleysinginn af æðarfuglaætt sem leitaði heim í bæ fyrir mörgum árum náði loksins sambandi við blikann sem lenti á andapollinn nokkrum árum seinna af svipuðum ástæðum. Það er voða gott þegar sækjast sér um líkir og þau eru hætt að para sig með risastórum aliöndum og steggjum sem ekki er vænlegt til viðahlds æðarfuglakyninu.
Vonandi leiðir þetta til þess að við sjáum marga litla æðarunga á bæjarlæknum þegar líður á sumarið.
Lömbin líta dagsins ljós eitt og eitt og tvö og tvö því tvílembingarnir eru fleiri en einlembingarnir. Það stefnir í rigningu, ég keypti mér rifs- og bláberjarunna á leiðinni og eftir snúninga stress og læti í gær var ég á keyrslu til klukkan eitt í nótt. Þegar ég lagðist á koddann hélt vegurinn áfram að renna undir augnlokunum og ég held að hann hafi enn verið á hreyfingu þegar ég vaknaði í morgun.
Það er sem sagt allt í sómanum að undanskildu náminu sem er í sínum vanalega hnút.
Ég náði samt enskuprófinu og er nú komin með 20 einingar af 65. Þetta kemur allt.