Silkileiðin

Ég fór á það sem átti að vera síðasti fyrirlesturinn um Silkileiðina hjá Endurmenntun í kvöld en þar sem Jón þarf að tala mikið og enginn kvartar heldur vilja allir heyra meira hefur verið ákveðið að bæta við einu kvöldi.
Ég er sátt enda verð ég komin heim aftur á sunnudag svo ég missi ekki af neinu þar. Kannski annarstaðar en það veður að hafa það, ég þrauka eina viku enn.

Já, ég á semsagt bókað flug í Egilstaði á morgun og til Reykjavíkur á sunnudag.
Það verður ljúft að stinga af úr vinnunni í nokkra daga.

Setti hérna inn tvær myndir sem mér fannst vanta inn í fyrirlesturinn í kvöld. Sú fyrri er úr minningargrafreit í Azerbaijan, hún sýnir legsteinatískuna á svæðinu en líka afleiðingar stríðsátakanna við rússa um það leiti sem landið var að öðlast sjálfstæði.

Rauðar rósir á hverri gröf.

Á hinni eru rauðar rósir í minnismerki armena um þjóðarmorð tyrkja á armenum á árum fyrri heimstyrjaldarinnar.

Þar logar eldur allan sólarhringinn allt árið um kring.

Á þessum slóðum er eldfimt ástand og hatursástand milli þjóða. azerar líta á rússa sem erkifjendur og Gorbasjov gamla sem hryðjuverkamann. Milli armena og tyrkja er ástandið svo eldfimt að rússar gæta landamæranna þar á milli, azerar líta svo á að armenar hafi hertekið hérað í Azerbajan og væntanlega eru georgíumenn heitir út í rússana nú orðið þó mér hafi fundist þeir vera sú þjóð sem best lynti við alla sína nágranna.

Ást og hatur í einum graut.

Eftir ferðalag um svona svæði finnst mér voða gott að búa á eyju langt út í Atlantshafi.