Ó, já. Vorið er komið og ég er að átta mig á hvað ég potaði miklu af haustlaukum miður í garðbleðilinn hér bak við húsið í haust. Það var sko hellingur og svo þarf ég að kíkja í fósturgarðinn og sjá hvað ég potaði miklu niður þar.
Ég verð alltaf manísk á þessum tíma, langar út að grafa í garðinum fram eftir öllu kvöldum og fara út að hlaupa og hjóla og .... Þetta er snertur af geðhvarfasýki og ég er að hugsa um að vera með hana áfram, ómeðhöndlaða. Mér finnst nefnilega svooo gaman að fá svona köst.
Það ringdi eldi og brennisteini í morgun og ég ákvað að það væri ekki göngutúraveður þó ég væri búin að lofa mér og Sjúkraliðanum að fara út að labba. Nú skýn sólin og fuglarnri syngja en neita mér um að syngja með, laukarnir spretta og ég náði í hjólið í geymslu. Best að drífa sig og láta reyna á hvort ég verði nokkuð haltari þó ég hreyfi mig.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli