Tónleikar

Ég spilaði Trival Pur..eitthvað á aðfangadag, ég fékk spurningu sem hljóðaði eitthvað á þessa leið ,,Hver sagði? ...algjör bomba! Ég segi og skrifa boma!" Ég gataði alveg á þessari spurningu en fór nú samt á tónleika í kvöld með þessum lesblinda tónlistarmanni sem sagði og skrifaði boma.
Tónleikarnir voru eins við var að búast, sitt lítið af hverju, gömlu og nýu, góðu og misgóðu og ég bara get ekki að þvi gert að ég fíla gömlu lögin hans Bubba alltaf best. Það spillti nú samt aðeins góðaskapinu að þurfa að sitja á gólfinu eða í stiganum og verða stanslaust fyrir ónæði af rápandi fólki sem þurfti að fara aðrahverja ferð á barin og hina til að losa sig við bjórinn sem það þambaði látlaust alla tónleikana. Auðvitað var þetta alltaf sama fólkið sem var á þveitingi framm og til baka með bjórglösin og mokkreykti auðvitað líka. Ég hlakka óneitanlega til þegar verður búið að banna reykingar á veitinga og skemmtistöðum landsins.
Smástelpur með athyglissýki náðu ekki að spilla ánægjunni af tónleikunum fyrir okkur, tilraunir einnar til að ná athygli ljósmyndara með því að fá vinkonu sína til að taka lesbískt atriði fyrir framan sviðið var frekar aumkunarvert og vinkonan ekki alveg á þeim nótunum að borga frægðina með rassakáfi og kossum þó hún fengist til að nudda aðeins saman brjostum við hina í restina. Það var frekar að ég léti fara í taugarnar á mér að heyra ekki í Bubba í sumum lögum þegar gelgjurnar kunnu textann utanað og sungu hver með sínu nefi og sumar hölluðust að þeirri kenningu að sá sem gæti haft hæst syngi best. Krakkagreyin, en sjálfum hefur þeim ábyggilega fundist þær æðislegar þó mér findust þær frekar brjóstumkennanlegar í öllu sínu innihaldsleysi.