Bíllinn minn og ég

Bíllinn minn og ég eigum í svona haltu mér, slepptu mér sambandi. Okkur semur ekkert alltof vel en getum ekki án hvors annars verið. Hann er samt í fýlu við mig núna og neitar að fara í gang. Ég ætla að hundsa þessa hegðun hjá honum og fá vinkonu mína til að keyra mér í vinnu klukkan eitt. Fram að þeim tíma verð ég heimavinnandi. Þarf auðvitað að vinna það upp einhvert kvöldið en ,,koma timar koma ráð".
Ég held að bíllinn minn eigi erfitt með að fyrirgefa mér að hafa skilið hann eftir einan og umkomulausan utan við vinnustaðinn minn alla páskana. Ekki það að hann hafi verið alsaklaus af þessu, hann er nefnilega tekinn upp á því að neita að opna bílstjórahurðina innan frá. Hann er meira að segja svo dintóttur að hann opnast stundum og stundum ekki og ekki nokkur leið að átta sig á hvenær honum dettur í hug að opna og hvenær ekki. Af þessu má draga þá ályktun að hann sé ,,hún". En ég lendi oft í vandræðum með þessa dinti og þegar ,,opnarinn" virkar ekki svissa ég á bílinn og skrúfa niður rúðuna til að opna utanfrá. Ef ég er að flýta mér eða þungt husgi mig gleymi ég svo að svissa af bílnum aftur og skil lyklana eftir í honum og það gerðist á miðvikudag fyrir páska. Síðan þá hefur geymirinn verið slappur og greyið ekki rokið í gang á fyrsta starti. Þegar fór að kólna kvartar hann ennþá meira og núna....!
Ég ætla að láta hann eiga sig fram á kvöld en ef það verður ekki rokin úr honum fýlan fær hann hleðslutæki í kvöld og verður í hleðslu alla næstu nótt. Ef það dugir ekki til að koma geyminum í samt lag verð ég sjálfsagt að kaup nýjann. Kaupa eitthvað nýtt handa honum til að koma sambandi okkar í lag aftur! Svei mér þá!