Upp er runnin..

afmælisdagur og mér er boðið í mat í kvöld. Dóttirin þessi sem er orðin eldri en tólf ára segir að þetta sé svindl og hummar bara þegar ég segi henni að hún taki mig aldrei með í matarboð hjá vinkonum sínum.
Svo pantaði ég samfylgd í göngutúr í afmælisgjöf líka og vonandi verður einhver tilbúin til að gefa mér hana.
Hvað viðvíkur hæfileikum til góðrar umgengni þá er það víst ekki eitthvað sem kemur í ljós hjá okkur um tólf ára aldurinn eins og það að skilja kaldhæðni og eitthvað fleira sem kemur á þvi aldursskeiði. Þetta snýst um að hafa lært að taka ábyrgð á sjálfum sér og safna ekki upp löngum verkefnalistum og ófrágengnu dóti hist og her. Auðvitað er þetta líka eitthvað sem átti að kenna manni í uppeldinu og af því það virðist hafa gleymst dreg ég mömmu til ábyrgðar.
Dóttirin dregur mig svo sjálfsagt til ábyrgðar á sínum vanköntum, nema þetta sér genagalli því það vantaði ekki að pabbi hennar legði áherslu á umgengnisþáttinn meðan hann var að reyna að ala mig og börnin upp. En þetta var vonlaust og á endanum gafst maðurinn upp örþreyttur eftir baráttu við ósigrandi öfl og hefur ekki borði sitt barr síðan.
Dóttir hans er ekki búin að átta sig á hvað þessi barátta er vonlaus enda ung og bjartsýn ennþá og tilbúin í baráttu við vindmyllur.