„Ég hef ekki farið í leikhús i mörg ár" fullyrti ég hátt og í hljóði fyrir einum eða tveimur dögum síðan. Það var bull. Ég sá Djúpið í Borgarleikhúsinu í desember 2009 og Faust í á sama stað í janúar 2010. Síðan hef ég ekki farið í leikhús. En það er eitthvað undarlegt við leikhúsferðir mínar. Þegar ég loksins fer langar mig að fara aftur mjög fljótlega en það gengur yfir og ég meira að segja gleymi því að ég hafi farið síðustu 5-6 árin eða svo. Minnið er merkilegt fyrirbæri.
Meðan minnið er í lagi skoða ég hvað er í boði í leikhúsunum og ég væri vel til í að sjá nokkrar sýningar bæði Borgarleikhúsinu og Þjóðleikhúsinu. Ég býst nú samt við að þurfa að spara þann aurinn.
Í kvöld sá ég Svartan hund prestsins. Það var skólaverkefni og alla sýninguna var ég að kvíða því að þurfa að segja eitthvað gáfulegt um hana. Það getur eyðilagt bestu listaverka að reyna að skilja þau.
Á morgun er bókasafnið mitt lokað og ég sem var að byrja í námsátaki og ætlaði að sitja þar líka á morgun með orðabók og norsku námsbókina. Kannski verð ég bara að lesa Skáldsöguna um hann Jón & ... i sófahorninu í staðinn. Verst hvað hún stefnir í að verða leiðinleg. Ég væri alveg til í að skrifa um sögumann og frásagnarhátt í bókunum um Bartimaeus þar hoppar þó sjónarhornið sitt á hvað og sögumenn líka.
Jamm ég flokkast víst undir fantasíuaðdáendur.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli