Bóka- og forfeðrakynning

Meðan ég beið eftir að upplesturinn byrjaði teygði ég mig í bók bókahillunni bak við mig og blaðaði í henni. Ég fletti upp á þessum línum. ...

    „ Sigríður var góð kona og líkaði mér ágættlega við hana. En um Sigurð mann hennar er það að segja  að mér féll illa stríðni hans og fannst hann líka grófari í orðum en ég áður hafði átt að venjast. Margt var þó vel um hann, og þegar frá leið vandist ég tali hans og tók það ekki eins alvarlega.“

Ég skrifaði þetta hjá mér aftan á auglýsingablað Forlagsins og las fyrir dóttur mína þegar ég kom heim. Spurði svo hver henni dytti í hug þegar hún heyrði þessa lýsingu, á hvern þetta minnti hana.
„Á ömmu“ sagði hún.
„Ó“ sagði ég „er hún svona líka, þetta minnti mig á hann bróðir minn„
Bróðir minn (einn þeirra) er meinstríðinn, kaldhæðin og hraðlýginn. Hann lýgur samt bara sér til skemmtunar því hann veit ekkert betra en koma af stað góðri sögu sem enginn fótur er fyrir  og fylgjast síðan með henni fara hring um þorpið þar til hún er komin aftur til föðurhúsanna og þá sem heilagur sannleikur.
Ég vil auðvitað trúa því að ég líkist frekar Sigríði langömmu minni en Sigurði langafa.

Um Bergsvein langalangafa minn stóð svo þetta:
„Bergsveinn, faðir Sigurðar, var þá lifandi, mesti kjarnakarl að því er virtist, en all einkennilegur fannst mér hann vera. Selaskytta hafði hann verið, með afbrigðum, en var nú hættur þeim starfa, enda gamall orðinn. Það, sem mér fannst einkenna Bergsvein var orðbragð hans og skapofsi. Því svo gat hann reiðst, og það jafnvel við dauða hluti, að það var ekki sjálfrátt."

Ég held að þessi skapgerðarbrestur hafi nú aðeins dofnað með hverri kynslóð en þær voru ófáar sögurnar sem hafa verið sagðar í fjölskyldunni af þeim gamla og hvernig hann lét skapið hlaupa með sig í gönur.

Bergsveinn forfaðir minn var fæddur 1853, var komið í fóstur til vandalausra, níu ára gamall reri hann heim úr veiðiferð á Norðfjarðarflóanum með líkið af fóstra sínum sem varð bráðkvaddur í róðri. Hann missti tvær konur af barnsförum, ófætt barn sitt líka, og sonur hans fórst þegar báturinn steytti á boða í lendingunni framan við bæinn.
Eitthvað fleira var ég búina að tína saman um þennan forföður minn og sumir lögðu honum til betra orð en þessi farkennari sem er vitnað í hérna að ofan. Ég hefði þurft að koma einhverju skipulagi á þær upplýsingar og halda þeim til haga.

Eins og venjulega detta fingurnir á mér í að skrifa eitthvað allt annað en ég lagði af stað með í upphafi. Fréttir af bókakynningu Forlagsins biður þá bara betri tíma.